Oneindige bron
In september nam ik deel aan een stilteweekend in een klooster in België.
We werden begeleid om een steeds diepere stilte te ervaren.
Ik vond het een weldaad.
Voor mij is stilte als een oneindige bron waaraan ik me kan laven. Ik ervaar dan ruimte, rust en schoonheid.
Overspoeld
Zeker in tijden dat het leven veel van me vraagt, kan ik me soms overspoeld voelen door emoties en gedachten die er in mij leven.
Heel bewust dagelijks momenten van stilte en rust opzoeken of zelf creëren, helpt me om mijn helderheid te bewaren. Ook voel ik me sterk door mijzelf gesteund als ik tijd voor reflectie neem en ruimte heb om te denken en te voelen.
Dat me dat lang niet altijd lukt, hoort ook bij het leven.
Gelukkig herinner ik het me vroeg of laat weer.
Stilteweekend
Maar echt de stilte opzoeken als verkenning, er steeds dieper in gaan en nieuwsgierig zijn naar die stilte, dat is een verrijkende ontdekkingstocht.
Pijlers voor dit stilteweekend waren stil zijn (zwijgen), afzondering (veel tijd alleen doorbrengen) en schrijven (over je ervaringen tijdens het mediteren en wat je tegenkomt bij het in stilte zijn).
Ik was blij met het zwijgen; geen social talk, zelfs geen voorstelrondje. Dat gaf mij de gelegenheid er echt voor mijzelf te zijn, me te kunnen openen voor mijn eigen ervaringen.
Tijd alleen doorbrengen voelde als een luxe, zowel de tijd binnen de kloostermuren, op mijn eigen kamer, als daarbuiten op een pad tussen de velden.
Het schrijven met een nieuwsgierige geest zorgde voor verdieping en was als een peilstok.
Het weekend gaf me gelegenheid om écht te luisteren naar mezelf.
Dát in zichzelf gaf al rust en inzicht.
En naast bezinning genoot ik intens van de schoonheid van stilte.
Verandering
De stilte was steeds anders.
De stilte voor en na het slaan van de eerste klokken ‘s ochtends, in de toren vlak bij mijn kamer (zie foto), was gevuld met leegte.
Naarmate ik meer in de meditaties kwam, hoorde ik de stilte als een prettig zoemsuizen in mijn hoofd.
Ook leek tijdens één van de avondlijke groepsmeditaties de hele ruimte wel doordrongen van stilte, alsof het iets tastbaars was.
En dan was er de hilariteit (in stilte) over het toetje van amandelmelk wat aangebrand smaakte en de een na de ander terugzette op tafel om niet verder op te eten. Een stilte gevuld met mimiek en vreugde en walging.
Tijd voor jezelf
Niet iedereen zoekt bewust de stilte op.
Laat staan in zo’n intensieve vorm als een stilteweekend.
Toch is het af en toe wat stiller laten worden van je innerlijke dialoog ongelooflijk waardevol.
Je maakt er tijd en ruimte mee voor jezelf.
Waardoor je kan ontdekken wat je nodig hebt. En duidelijker zicht krijgt op hoe je bepaalde aspecten van je leven wil vormgeven.
Is je interesse in stilte gewekt? Of heb je zelf ervaringen met stilte die belangrijk voor je zijn?
Zou je het dan willen delen met ons?
Copyright foto klokkentoren klooster: Gaby Hutjes
Samen
Mocht je stilte opzoeken erg spannend vinden of überhaupt niet weten hoe je dat doet?
Ik kijk graag met je mee. Neem gerust contact op voor een gratis korte sessie.
Ken je iemand in je omgeving die hier baat bij kan hebben, wil je hem/haar dan hierover vertellen?
Of tippen voor een gratis korte sessie?
